Bij het zetten van thee wordt ten eerste ons reuksysteem (neus) geprikkeld door de duizenden vluchtige verbindingen die gezamenlijk bekend staan als het aroma complex. Deze vluchtige verbindingen stijgen op uit het water en komen in de neus. Ten tweede worden de smaakpapillen in de mond geprikkeld door de duizenden niet-vluchtige verbindingen die in het water blijven drijven.
Het bijzondere is dat slechts 0,01% van het gewicht van een theeblad bestaat uit vluchtige chemische verbindingen. En hoewel het slechts om 0,01% gaat is deze kleine groep vluchtige chemische verbindingen wel voor het grootste deel verantwoordelijk voor onze geur, en dus smaakbeleving van thee.
De neus is dus de hoofdrolspeler bij het drinken van thee. Dit feit wordt nog weer eens versterkt doordat de neus veel meer nuances herkent dan de mond. Met de neus kunnen wij meer dan 1 miljoen geuren onderscheiden (1). De mond onderscheidt met name: zoet, zout, zuur, bitter en umami (hartig).
Waarom thee intenser ruikt dan dat thee smaakt #
Hierdoor is het ook zo dat de geur van een thee meestal veel intenser is dan de smaak. Dit komt dus doordat het aroma complex van thee hoofdzakelijk bestaat uit vluchtige chemische verbindingen. Deze stijgen op uit het water en komen in de neus. Daarom ruikt thee meestal intenser dan dat thee smaakt.
Het is goed om te weten dat de ervaring van het drinken van thee daarom ook versterkt kan worden door thee eerst goed te ruiken (2).
Bronnen #
De thee kennisbank heeft strikte richtlijnen voor brononderzoek. Alle bronnen die voor dit artikel gebruikt zijn kunnen gevonden worden op onze bronnen pagina.